Καλοκαιρινό γράμμα

Είμαι πάλι εδώ — με χρώματα, ιστορίες και λίγη μαγεία

Ένα μικρό καλοκαιρινό γράμμα, για να σου πω ότι είμαι εδώ – και έρχονται όμορφα πράγματα…

Γεια σου,

Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο που σου γράφω τώρα, μέσα στον Αύγουστο, όταν όλα μοιάζουν να επιβραδύνουν – όταν ακόμα κι ο ήλιος δείχνει να τεμπελιάζει πάνω στη θάλασσα. Κι όμως ,... είμαι εδώ!

Έχει περάσει καιρός. Ίσως να νόμισες πως χάθηκα, πως έκλεισα το εργαστήρι μου και πήγα να ζήσω σε κάποιο σπίτι πάνω σε δέντρο ή μέσα σε ένα κουτί από καπέλα. Ή μήπως απλώς μπλέχτηκα στα υφάσματα και τις κορδέλες και δεν ξαναβρήκα την έξοδο;

Η αλήθεια είναι πως τους τελευταίους μήνες όλα κυλούσαν σιωπηλά, σχεδόν υπόγεια. Το εργαστήρι μου, που ξέρεις πως είναι κάτι παραπάνω από επαγγελματικός χώρος —είναι το δεύτερό μου σπίτι— άρχισε να αλλάζει μορφή. Μια ανακαίνιση που ξεκίνησε από τους τοίχους και τις γωνιές, βρήκε τελικά τον δρόμο της και μέσα μου. Ξεκαθάρισμα, αναδιοργάνωση, νέα υλικά, νέα χρώματα, μικρές μαγικές λεπτομέρειες που σιγά-σιγά του ξανάδωσαν πνοή.

Παράλληλα, ο φόρτος εργασίας με κράτησε μακριά από τις λέξεις. Κούκλες που ήθελαν να γεννηθούν, έργα που με φώναζαν, χέρια που έπρεπε να είναι βυθισμένα στη δημιουργία και όχι στο πληκτρολόγιο. Ήθελα να σου γράψω τόσες φορές, αλλά κάτι με τραβούσε πίσω στον πάγκο μου — πάντα κάτι «έκτακτο» και «επείγον», με όλη τη γοητεία και την ένταση της χειροποίητης ζωής.

Και τώρα, μες στην καρδιά του καλοκαιριού, όταν όλα μοιάζουν πιο ανάλαφρα και πιο επιτρεπτά, νιώθω έτοιμη να ξανανοίξω αυτή την πόρτα. Όχι μόνο τη φυσική πόρτα του εργαστηρίου μου, αλλά και αυτή που οδηγεί σε σένα, που με ακολουθείς, που με στηρίζεις, που ίσως με σκέφτηκες κάποια στιγμή και αναρωτήθηκες "Τι να κάνει άραγε η Ιφιγένεια;"

Από σήμερα ξεκινώ ένα μικρό βήμα επανένωσης: ένα γράμμα, κάθε δεκαπέντε μέρες. Ένα σημάδι πως συνεχίζω, πως δημιουργώ, πως μαζεύω μικρές ιστορίες και ιδέες για να στις πω. Άλλοτε θα είναι εικόνες από τη δουλειά μου, άλλοτε σκέψεις, αποσπάσματα από την καθημερινότητα του εργαστηρίου — πάντα, όμως, με την ίδια αγάπη και την ίδια πίστη στη μαγεία του χειροποίητου.

Σε ευχαριστώ που είσαι ακόμη εδώ.

Που αφήνεις χώρο για μένα στο inbox σου.

Που πιστεύεις —όπως κι εγώ— ότι τα πράγματα που γίνονται με τα χέρια και την καρδιά, έχουν κάτι το αληθινά μαγικό.

Με φιλιά καλοκαιρινά (και λίγη νεραϊδόσκονη),

Ιφιγένεια