🌸 Γλυκό χάος στο εργαστήριο 🌸

Βρίσκομαι σε πυρετό εργασίας – τόσο που με το ζόρι προλαβαίνω την καθημερινότητα. Κι όμως, αυτή η αίσθηση είναι όμορφη και γεμάτη ενέργεια. Καινούργιες φατσούλες κατακλύζουν το Εργαστήριο: άλλες έχουν ήδη φύγει για το νέο τους σπίτι, ενώ άλλες συνεχίζουν εδώ τις σκανταλιές τους! Ανταγωνίζονται για το πιο ταιριαστό ρούχο, ανακατεύουν όλα μου τα υφάσματα και τις κορδέλες… Αντί να με εκνευρίζουν, με παρασύρουν στη χαρά τους.

Μέσα σε αυτό το γλυκό χάος, ο χρόνος πέρασε χωρίς να το καταλάβω και ήρθε ξανά η στιγμή να σου γράψω. Έξω από το παράθυρο, περισσότερο ακούω παρά κοιτάζω. Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι ο Αύγουστος τελειώνει – τουλάχιστον στο ημερολόγιο – και μαζί του φεύγει σιγά σιγά το καλοκαίρι. Γύρω μου, οι φίλοι μιλούν για νέους στόχους: «Θα ξεκινήσω μαθήματα…», «Θα γραφτώ σε σχολή χορού…», «Θα μαζέψω χρήματα για το επόμενο ταξίδι…».

Η μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη χρειάζεται πάντα τέτοια ερεθίσματα. Είναι τα σκαλοπάτια για τα ταξίδια μας. Από παιδί, βίωνα τις αλλαγές των εποχών μέσα από τα χρώματα – δεν τα φανταζόμουν απλώς, τα ζούσα. Μόνο τα τελευταία χρόνια κατάλαβα πόσο βαθιά λειτουργεί μέσα μου αυτό το φίλτρο των χρωμάτων, ακόμα κι αν δεν ζωγραφίζω πια. Κοίτα τώρα πόσο μοιάζει με ζωγραφιά αυτή η φατσούλα που γεννιέται εδώ, στο Eugenia-Lab!

Κάπου εδώ, έρχεται η σκέψη μου για την Τέχνη. Πόσο απαραίτητη είναι στη ζωή μας; Η Τέχνη μάς προστατεύει από το άγχος, μας δίνει στέγη για τα όνειρα και τις επιθυμίες μας, και εμπλουτίζει την καθημερινότητά μας. Πάνω απ’ όλα, δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο για να ζούμε.

Στην κατασκευή μιας κούκλας, για παράδειγμα, υπάρχει πάντα αυτή η ταλάντωση: ο ενθουσιασμός της αρχής, η γλύκα της διαδρομής και, στη συνέχεια, η απότομη προσγείωση, καθώς η διαδικασία είναι απαιτητική και γεμάτη αμφιβολίες. Εκεί όμως κρύβεται η μαγεία – στην ισορροπία ανάμεσα στον κόπο και τη χαρά της δημιουργίας.

Γι’ αυτό και τα νέα εργαστήρια θα ανακοινωθούν στα τέλη Σεπτεμβρίου. Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της επιστροφής: γυρίζουμε στην πόλη, ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας μετά τις διακοπές και αναζητούμε νέες αρχές. Θέλω οι συναντήσεις μας να μη μοιάζουν με τυπικό «μάθημα», αλλά να γεννιούνται από την ανάγκη, να έχουν τον δυναμισμό της παρέας, της ανταλλαγής και της συλλογικής δημιουργίας.

💌 Για το τέλος, σου αφήνω μια ερώτηση:

Ποια Τέχνη είναι το όχημά σου στη ζωή;

Γράψε μου, θα χαρώ να μάθω!

Μέχρι την επόμενη φορά, να θυμάσαι: η Τέχνη είναι πάντα εδώ, για να μας σηκώνει απαλά από το έδαφος και να μας θυμίζει πως όλα είναι χρώμα, όλα είναι ταξίδι.

Με αγάπη,

Ιφιγένεια 🌸