Από τις πιο παλιές αναμνήσεις μου είναι η ραπτομηχανή της μητέρας μου. Αποτέλεσε το πρώτο μου σπίτι. Τρύπωνα εκεί για ώρες, κουβαλώντας μαζί μου και όλα μου τα παιχνίδια. Ήταν μία ραπτομηχανή έπιπλο και η ανάμνηση της μυρωδιάς της με συντροφεύει ακόμα. Όσες φορές κι αν μετακόμισα, αυτό το έπιπλο ραπτομηχανή, το έπαιρνα μαζί μου. Εκεί πρωτοέμαθα να ράβω.
Προσπαθώ να εξηγήσω για ποιο λόγο πάντοτε ζούσα μαζί στον ίδιο χώρο με τις κούκλες μου και οτιδήποτε άλλο κατασκεύαζα. Είχε καταγραφεί στο μυαλό μου σαν «ενότητα» της καθημερινότητας μου. Στη μέχρι τώρα ζωή μου έχω μετακομίσει πολλές φορές, άλλοτε για Σπουδές και άλλοτε για αλλαγή τόπου διαβίωσης. Πάντοτε οι χώροι που έμενα, ήταν και εργαστήρια.
Σιγά-σιγά οι δράσεις μου πλήθυναν και οι κατασκευές μου μεγάλωσαν. Προέκυψε λοιπόν σαν ανάγκη να έχω έναν πιο ξεκάθαρο χώρο για την εικαστική μου δράση.
Και να λοιπόν, Create “Eugenia-lab”
Ένας νέος χώρος δημιουργίας γεννιέται!
Μοιράζομαι μαζί σου, ένα μικρό σύντομο απόσπασμα από την ανακαίνιση του εργαστηρίου. Ακόμα έχουν πολλά να γίνουν αλλά έχουν γίνει και πολλά! Μπορώ πλέον να πω, πώς έως τώρα μπορεί να φιλοξενούσα τις κούκλες μου, αλλά τώρα είμαι φιλοξενούμενη στις κούκλες μου!
