Η Ανακαίνιση είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία!
Αρκετό καιρό τώρα, ανακαινίζω το εργαστήριο προκειμένου να ανανεωθώ και να επικαιροποιήσω τι "δράσεις" πού έχω σχεδιάσει, αλλά και να δεχτεί τούς καινούριους φίλους(ΕΣΕΝΑ).
Δεν ήταν εύκολο,καί είναι συνεχές όπως και κάθε δημιουργία άλλωστε.
Ενθουσιάζομαι, απογοητεύομαι, συγκινούμαι, παραιτούμαι,συνεχίζω,ονειρεύομαι, σε ένα διαρκή κύκλο.
Λίγες μέρες πριν αναπαλαιώνοντας κάποιες καρέκλες καφενείου, έπιασα τόν εαυτό μου νά σκέφτεται σε πόσες ιστορίες ήταν "μάρτυρες".Πόση χαρά , αγωνία, προσδοκία,ελπίδα ...έχει ξαποστάσει επάνω τους! Αφαιρώντας τις στρώσεις από τα παλιά χρώματα,ήταν σαν να παρακολουθούσα τις προσδοκίες όσων τις διάλεξαν για την καθημερινότητά τους.Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω, τον λόγο που αγαπώ την αναπαλαίωση τόσο,αλλά και την αλλαγή χρήσης σε παλαιότερα αντικείμενα! Κουβαλούν μαζί τους όλη την σοφία και την γνώση από προηγούμενες συμβιώσεις με άλλους ανθρώπους και άλλες πραγματικότητες.Κυρίως όμως, με βοηθούν να κρατώ την ζωή μου σε μια ισορροπία, σε ρυθμούς που επιτρέπουν εσωτερικότητα ,ενσυνείδηση, αναπνοή.
